๐ โอ้ว่า อนิจจา สังขารเอ๋ย

เมื่อหมดหวัง ครั้งสุดท้าย ไม่หายใจ

๐ นอนตัวแข็ง แลสลด เมื่อหมดชีพ

สู่ป่าช้า สิ้นเชื้อ เหลือแต่นาม

๐ นี่แหละหนอ มนุษย์เรา มีเท่านี้

วิญญาณปราศ ขาดลับ ดับจากกาย

๐ เมื่อชีวิต เรานี้ มีลมอยู่

ทั้งภาวนา ทำใจ ให้เสบย

๐ เมื่อลมสิ้น จิตคลาด จากโลกนี้

อย่าทำบาป น้อยนิด ให้ติดพัน

มาลงเอย สิ้นสุด หยุดเคลื่อนไหว

ธาตุลมไฟ น้ำดิน ก็สิ้นตาม

เขาตราสัง เอาใส่หีบ สี่คนหาม

ใครจะถาม เรียกเรา ก็เปล่าตาย

หมดลมแล้ว ก็ไม่มี ซึ่งความหมาย

หยุดวุ่นวาย ทุก ๆ สิ่ง นอนนิ่งเฉย

จงเร่งรู้ ศีลทาน นะท่านเอ๋ย

อย่าละเลย ความดี ทุกวี่วัน

จักได้พา ของดี ไปสวรรค์

เพราะบาปนั้น จะเห็นเข้า เมื่อเราไป ฯ