พระคาถาชินบัญชร

สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี)

เพื่อให้เกิดอานุภาพยิ่งขึ้น ก่อนเจริญภาวนาชินบัญชร ว่า ตามลำดับ ดังนี้..

- ตั้ง นะโม ๓ จบ

- สวด บทระลึกถึง และ บูชา เจ้าประคุณสมเด็จฯ

- สวด พระคาถาชินบัญชร

นะโม ๓ จบ

นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธัสสะ

( สวด ๓ จบ )

บทระลึกถึงและบูชาสมเด็จฯ

ปุตตะกาโม ละเภ ปุตตัง

อัตถิ กาเย กายะญายะ

อิติปิ โส ภะคะวา

ท้าวเวสสุวัณโณ

อะระหัง สุคะโต

ธะนะกาโม ละเภ ธะนัง

เทวานัง ปิยะตัง สุตตะวา

ยะมะราชาโน

มะระณัง สุขัง

นะโม พุทธายะ ฯ

ชินบัญชร

๑ .

ชะยาสะนาคะตา พุทธา

จะตุสัจจาสะภัง ระสัง,

เชตะวา มารัง สะวาหะ นัง

เยปิวิงสุ นะราสะภา

๒ .

ตัณหังกะราทะโย พุทธา

สัพเพ ปะติฏฐิตา มัยหัง

อัฏฐะวีสะติ นายะกา

มัตถะเก เต มุนิสสะรา

๓ .

สีเส ปะติฏฐิโต มัยหัง

สังโฆ ปะติฏฐิโต มัยหัง

พุทโธ ธัมโม ทะวิโล จะเน

อะเร สัพพะ คุณากะโร

๔ .

หะทะเย เม อะนุรุทโธ

โกณฑัญโญ ปิฏฐิภาคัสมิง

สารีปุตโต จะ ทักขิเณ

โมคคัลลาโน จะ วามะเก

๕ .

ทักขิเณ สะวะเน มัยหัง

กัสสะโป จะ มะหานาโม

อาสุง อานันทะราหุลา

อุภาสุง วามะโสตะเก

๖ .

เกสันเต ปิฏฐิภาคัสมิง

นิสินโน สิริสัมปันโน

สุริโย วะ ปะภังกะโร

โสภิโต มุนิ ปุงคะโว

๗ .

กุมาระกัสสะโป เถโร

โส มัยหัง วะทะเน นิจจัง

มะเหสี จิตตะวาทะโก

ปะติฏฐาสิ คุณากะโร

๘ .

ปุณโณ อังคุลิมาโล จะ

เถรา ปัญจะ อิเมชาตา

อุปาลี นันทะ สีวะลี

นะลาเต ติละกา มะมะ

๙ .

เสสาสีติ มะหาเถรา

เอตาสีติ มะหาเถรา

ชะลันตา สีละเตเชนะ

วิชิตา ชินะสาวะกา

ชิตะวันโต ชิโนระสา

อังคะมังเคสุ สัณฐิตา

๑๐ .

ระตะนัง ปุระโต อาสิ

ธะชัคคัง ปัจฉะโต อาสิ

ทักขิเณ เมตตะสุตตะกัง

วาเม อังคุลิมาละกัง

๑๑ .

ขันธะโมระปะริตตัญจะ

อากาเส ฉะทะนัง อาสิ

อาฏานาฏิยะ สุตตะ กัง

เสสา ปาการะสัณฐิตา

๑๒ .

ชินาณา วะระสัง ยุตตา

วาตะปิตตา ทิสัญชาตา

สัตตะปาการะลังกะตา

พาหิรัช ฌัตตุปัททะวา

๑๓ .

อะเสสา วินะยัง ยันตุ

วะสะโต เม สะกิจเจนะ

อะนันตะชินะเตชะสา

สะทา สัมพุทธะ ปัญชะเร

๑๔ .

ชินะปัญชะระมัชฌัมหิ

สะทาปาเลนตุ มัง สัพเพ

วิหะรันตัง มะฮีตะเล

เต มะหาปุริสาสะภา

๑๕ .

อิจเจวะมันโต สุคุตโต สุรักโข

ธัมมานุภาเวนะ ชิตาริสังโฆ

สัทธัมมานุภาวะปาลิโต

ชินานุภาเวนะ ชิตูปัททะโว

สังฆานุภาเวนะ ชิตันตะราโย

จะรามิ ชินะปัญชะเรติ ฯ

( ชินะปัญชะระคาถา นิฏฐิตา. )

ตรวจตามไวยากรณ์ โดย พระศรีวิสุทธิโสภณ (เที่ยง ป.ธ. ๙)

หมายเหตุ ๑

อาสุง เป็นพหูพจน์ อานันทะราหุลา จึงต้องเป็นพหูพจน์ตาม ส่วนมากพิมพ์เป็น อาสุง อานันทะราหุโล ซึ่งผิด ไวยยากรณ์

หมายเหตุ ๒

เอตาสีติ - เอเต+อะสีติ เป็นโลปสนธิ คือ ลบ เอ ที่ เต ออก คงเป็น เอตะ แล้วนำไปเชื่อมกับ อะสีติ รัสสะสระ ๒ ตัว รวมกัน ต้อง ฑีฆะ คือ มีเสียงยาว จึงเป็น เอตาสีติ ดังกล่าว แปลว่า "พระมหาเถระ ๘๐ เหล่านั้น"

หมายเหตุ ๓

ชินนะ + อาณา เท่ากับ ชินาณา และ อาณา แปลว่า "อำนาจ" ส่วนมากพิมพ์เกินเป็น ชินานานา ซึ่งไม่รู้ แปลว่าอย่างไร