คนหรือมนุษย์
๐ คนเป็นสัตว์โลกชนิดหนึ่ง ซึ่งมีความเป็นอยู่เหมือนสัตว์ทั้งหลาย คือมี การกิน การนอน การกลัว การสืบพันธุ์
๐ ส่วนมนุษย์นั้นสูงกว่าคน เพราะมีธรรมของมนุษย์ คือ เบญจศีล (ศีล ๕) เบญจธรรม
มนุษย์มีความหมาย ๒ อย่าง คือ
๑. ผู้มีใจสูง (มโน อุสฺโส อัสฺสาติ. มนุสโส)
๒. ผู้รู้สิ่งที่เป็นประโยชน์ และไม่เป็นประโยชน์ (หิตาหิตํ มนติ ชานาติ. มนุสโส)
คนดี ต้องมีความกตัญญู
๐ ถ้าแม้นคน ไร้ธรรม ประจำจิต ดวงชีวิต ย่อมจัก หมดศักดิ์ศรี มีค่าเทียบ เท่าสัตว์ ในปฐพี ชีวิตนี้ ไร้ค่า น่าเสียดาย ฯ |
เป็นมนุษย์ หรือ เป็นคน
๐ เป็นมนุษย์ เป็นได้ เพราะใจสูง เหมือนหนึ่งยูง มีดี ที่แววขน ถ้าใจต่ำ เป็นได้ แต่เพียงคน ย่อมเสียที ที่ตน ได้เกิดมา ๐ ใจสะอาด ใจสว่าง ใจสงบ ถ้ามีครบ ควรเรียก มนุสสา เพราะทำถูก พูดถูก ทุกเวลา เปรมปรีดา คืนวัน สุขสันต์จริง ๐ ใจสกปรก มืดมัว และร้อนเร่า ใครมีเข้า ควรเรียก ว่าผีสิง เพราะพูดผิด ทำผิด จิตประวิง แต่ในสิ่ง นำตัว กลั้วอบาย ๐ คิดดูเถิด ถ้าใคร ไม่อยากตก จงรีบยก ใจตน รีบขวนขวาย ให้ใจสูง เสียได้ ก่อนตัวตาย ก็สมหมาย ที่เกิดมา อย่าเชือน เอย ฯ |
" นิมิตฺตํ สาธุรูปานํ กตญฺญูกตเวทิตา."
(นิมิตตัง สาธุรูปานัง กตัญญูกตเวทิตา.ฯ)
ความกตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายแห่งคนดี
๐ กตัญญู รู้คุณท่าน สำคัญนักนี้เป็นหลัก คนดี มีครบถ้วนตอบแทนท่าน ให้งาม ตามสมควรคนดีล้วน ใจมั่น กตัญญู ฯ |
๐ โอ้ ผู้ใด ใครเล่า จะเท่าแม่พระคุณแน่ เหนือใคร ไปทุกสิ่งลูกนึกเทียบ เปรียบสิ่งใด ไม่ได้จริงช่างใหญ่ยิ่ง ยากแสน จะแทนคุณ ฯ |
๐ ด้วยชนก ชนนี มีพระเดชได้ปกเกศ เกศา มาจนใหญ่อุ้มอุทร ป้อนข้าว เป็นเท่าไรหมายจะได้ พึ่งพา ธิดาดวง๐ ถ้าเราดี มีจิตคิด อุปถัมภ์กุศลล้ำ เลิศเท่า ภูเขาหลวงจะปรากฏ ยศยิ่ง สิ่งทั้งปวงกว่าจะล่วง ลุถึง ซึ่งนิพพาน ฯ |
๐ เมื่อแก่เฒ่า หมายเจ้า เฝ้ารับใช้เมื่อยามไข้ หมายเจ้า เฝ้ารักษาเมื่อยามถึง วันตาย วายชีวาหวังลูกช่วยปิดตาเมื่อสิ้นใจฯ |
๐ ไม้เท้า ของคนเฒ่า ดีกว่าลูกเต้า อกตัญญู ฯ
แม่หวังเพียงลูกน้อย ทำดีแม่หวังเพื่อลูกมี ทรัพย์ไว้แม่หวังลูกสุขี เพราะก่อ กุศลนาลูกแม่จดจำไว้ อย่าให้ผิดหวัง ฯ |