คำว่า "บุญ"
บุญ
สุโข ปุญญสฺส อุจฺจโย.
การสั่งสมบุญ นำสุขมาให้
คำว่า "บุญ"
- แปลว่า ชำระ (ชำระใจ)
- แปลว่า เต็ม (เต็มใจ)
- แปลว่า กรอง (กรองกิเลสทิ้ง)
- แปลว่า ความสุข
ธรรมะ ท่านเจ้าคุณนรรัตนราชมานิต
คนเราเมื่อมี ลาภ ก็มี เสื่อมลาภเมื่อมี ยศ ก็มี เสื่อมยศเมื่อมี สุข ก็มี ทุกข์เมื่อมี สรรเสริญ ก็มี นินนทา ฯ |
เป็นของคู่กันมาเช่นนี้ จะไปถืออะไรกับปากมนุษย์ ถึงจะดีแสนดีมันก็ติ ถึงจะชั่วแสนชั่วมันก็ชม นับประสา อะไร พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐเลิศยิ่งกว่ามนุษย์เทวดา ยังมีมารผจญ ยังมีคนนินทา ติเตียน ปุถุชนอย่างเรา จะรอดพ้น โลกะธรรม ดังกล่าวแล้วไม่ได้ ต้องคิดเสียว่าเขาจะติก็ช่าง ชมก็ช่าง เราไม่ได้ทำอะไร ให้เขาเดือด เนื้อร้อนใจ ก่อนที่เรา จะทำอะไร เราคิดแล้วว่าไม่เดือดร้อนแก่ตัวเราและคนอื่น เราจึงทำ เขาจะนินทาว่า ใส่ร้ายอย่างไร ก็ช่างเขา บุญเราทำ กรรมเราไม่สร้าง พยายามสงบกาย สงบวาจา สงบใจ จะต้องไปกังวล กลัวใครติเตียนทำไม ไม่เห็นมีประโยชน์ เปลืองความคิดเปล่าๆ
บุญเราไม่เคยสร้าง... ใครที่ไหนจะมาช่วยเจ้า....!
"ลูกเอ๋ย ก่อนจะเที่ยวไปขอบารมีหลวงพ่อองค์ใด เจ้าจะต้องมีทุนของตัวเอง คือบารมีของตน ลงทุนไปก่อน เมื่อบารมี เจ้าไม่พอ จึงค่อยขอยืมบารมีคนอื่นมาช่วย มิฉะนั้นเจ้าจะเอาตัวไม่รอด เพราะหนี้สิน ในบุญบารมี ที่เที่ยวไปขอยืมมา จนพ้นตัว เมื่อทำบุญทำกุศลได้บารมีมา ก็ต้องเอาไป ผ่อนใช้หนี้เขา จนหมด ไม่มีอะไรเหลือติดตัว แล้วเจ้าจะมีอะไรไว้ ในภพหน้า หมั่นสร้างบารมีไว้ แล้วฟ้าดินจะช่วยเจ้าเอง
จงจำไว้นะ เมื่อยังไม่ถึงเวลา เทพเจ้าองค์ใดจะคิดช่วยเจ้าไม่ได้ ครั้นถึงเวลา ทั่วฟ้าจบดิน ก็ต้านเจ้าไม่อยู่ จงอย่าไปเร่ง เทวดาฟ้าดิน เมื่อบุญเราไม่เคยสร้างไว้เลย จะมีใครที่ไหนมาช่วยเจ้า"
คำเทศนาของ เจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) พรหมรังสี ที่ได้โปรดชี้ธรรมไว้ในนิมิต หลังจากท่าน ล่วงลับไปแล้ว เมื่อ ๑๐๐ กว่าปี อันเป็นปฐมเหตุที่ต้องสร้างความดี อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
เพื่อนนั้นสำคัญไฉน
๐ ถ้าท่านมีทาสอยู่คนเดียว และให้บุตรของท่านหมกมุ่นอยู่กับทาสตลอดเวลา แล้วในไม่ช้า ท่านก็จะมีทาสสองคน
๐ ถ้าท่านอยู่ในหมู่สุนัขไปนาน ๆ ลงท้ายท่านก็จะหอนเป็น
ยํ เว เสวติ ตาทิโส. คบคนเช่นใด มักเป็นคนเช่นนั้น
คบเพื่อนดี มีหนึ่ง ถึงจะน้อยดีกว่าร้อย เพื่อนคิด ริษยาเหมือนน้ำจืด นิดหน่อย ด้อยราคายังดีกว่า น้ำเค็ม เต็มทะเล ฯ |
ปลงตก
@ ยศและลาภ หาบไป ไม่ได้แน่มีเพียงแต่ ต้นทุน บุญกุศลทรัพย์สมบัติ ทิ้งไว้ ให้ปวงชนแม้ร่างตน เขาก็เอา ไปเผาไฟ@ เมื่อเจ้ามา มีอะไร มาด้วยเจ้าเจ้าจะเอา แต่สุข สนุกไฉนเจ้ามามือเปล่า แล้วเจ้า จะเอาอะไรเจ้าก็ไป มือเปล่า เหมือนเจ้ามา ฯ |