กฎแห่งกรรม

"กมฺมุนา วตฺตตี โลโก."

( กัมมุนา วัตตะตี โลโกฯ )

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

( พุทธภาษิต )

๐ สว่างอื่น อันใด ในอากาศ

ไม่โอภาส เท่าดวง ตะวันฉาย

แรงสิ่งอื่น เข้มแข็ง ที่แรงร้าย

ก็แพ้พ่าย แรงกรรม ที่ทำมา ฯ

(สุนทรภู่)

๐ สร้างกรรมไว้ อย่างไร ในอดีต

กรรมจักติด ตามไป ในภายหน้า

เหมือนพืชพันธุ์ หว่านไว้ ในเนื้อนา

ผลย่อมปรา-กฏเป็น เช่นเผ่าพันธุ์

จงควรทำ กรรมดี ที่ไร้โทษ

โลภหลงโกรธ อดใจ กษัยสรรพ์

จะสบสุข สดชื่น ทุกคืนวัน

เพราะบุญบัน-ดาลดล พ้นทุกข์เอย ฯ

๐ ใครจะชั่ว มัวเมา ช่างเขาเถิด

เราอย่าเกิด เห็นงาม ไปตามเขา

วัวใครเข้า คอกใคร ใช่คอกเรา

ควรจะเอา ใจตรวจ สำรวจตน ฯ

ผลของกรรมดี และกรรมชั่ว ที่ทำให้มนุษย์มีชีวิตแตกต่างกัน

๐ กรรมชั่ว

ฆ่าสัตว์ - คนอายุสั้น

เบียดเบียนสัตว์ - ขี้โรค

โกรธ และพยาบาท - ผิวพรรณหยาบ

ริษยาคนอื่น - ไม่มีเดชานุภาพ

ตระหนี่ขี้เหนียว - มีความยากจน

หยิ่ง จองหอง - เกิดในตระกูลต่ำ

ดื่มสุราเมรัย - มีปัญญาทราม ฯ

๐ กรรมดี

ไม่ฆ่าสัตว์ - คนอายุยืน

ไม่เบียดเบียนสัตว์ - สุขภาพดี

อดทนไม่โกรธตอบ - ผิวพรรณดี

ไม่ริษยาคนอื่น - มีเดชานุภาพมาก

บริจาคทาน - มีสมบัติมาก

อ่อนน้อม - มีตระกูลสูงศักดิ์

คบแต่บัณฑิต - มีปัญญามาก ฯ

๐ รักษาตัว กลัวกรรม อย่าทำชั่ว

จะหมองมัว หม่นไหม้ ไปเมืองผี

จงเลือกทำ แต่กรรม ที่ดีดี

จะได้มี ความสุข พ้นทุกข์ภัย ฯ